ΘΕΑ Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Της Πηνελόπης η ομορφιά,
που ξερή να υφαίνει,
του ερώτα τα όνειρα,
την αγάπη να προσμένει!!!
Μην το ξεχνάς,
πως ήτανε
Του Δία η κόρη!!!!!
Ενδύθηκε της Αρετής
την Χάρη,
Πάντα με μια
Πανοπλία Ιερή,
Κρατά της Ηθικής
Τ’ Αστέρι!!!!
Μόνο μία Θεά
με Αγνότητα μπορεί
Τιμή για να προσφέρει!!!!
Θεά μου Πηνελόπη:
είσαι το σύμβολο
τις Hθικότητας,
το σύμβολο
τις θηλυκότητας,
το σύμβολο
τις γυναίκας,
που απλώνεται
στον ορίζοντα
της Γης,
σε όλα τα σημεία!!!
Στο κέντρο του βόριου
και νότιου πόλου,
που δεν έχει πατήσει
το πόδι του κανένας,
ούτε δια ξηράς,
ούτε δια Θαλάσσης,
ούτε δια αέρος...
Τούτο το κατάφερε
Μόνο Ο Θεοαγάπητος
Οδυσσέας!!!!!
Εκεί πάνω κυματίζει
Της Πηνελόπης Η Σημαία!!!!
Written by:
Stavros Sitaras Homeredis
Copyright C 51948-6121995-02
Όπως μας λεει η Οδύσσεια
(Λ, στ: 12-22)
Που κρύβονται χιλιάδες μυστικά...
και ανεξήγητα μυστήρια....
δεν έχουμε εμείς τις δυνάμεις
βλέπεις,
να τα εξηγήσουμε
γιατί μας αφαίρεσε
η Θεά Αθηνά,
όλη την διάνοια....
και ζούμε σε ένα βαθύ σκοτάδι...
Δύο χιλιάδες χρόνια
Εκβιασμός με μια τρομάρα…
Οδύσσεια:
«Κι ο Ήλος σαν βασίλεψε
κι σκίσανε όλοι οι δρόμοι,
στα πέρατα του τρίσβαθου
Ωκεανού είχε φθάσει!!!!
Εκεί ήταν των Κιμμερίων
ο τόπος κι η πατρίδα,
που τους σκεπάζουν σύγνεφα
κι ένα πηχτό σκοτάδι.
Ποτέ με τις αχτίδες του
Δεν τους φωτίζει ο Ήλιος,
μήδ’ όταν πίσω προς τη Γη
γυρίζει απ τα ουράνια,
μόν’ τους σκεπάζει ένα
βαθύ τους άμοιρους σκοτάδι.
Εκεί ήρθαμε κι αράξαμε,
και παίρνοντας μαζί μας
τ΄ αρνιά τραβούσαμε κοντά
στου Ωκεανού το ρέμα,
όσο πού φθάσαμε έπειτα
στο μέρος που είπε η Κίρκης».